زبان برنامه نویسی Go توسط مهندسان شرکت گوگل در سال ۲۰۰۷ طراحی شد. گوگل آن زمان به سرعت در حال رشد بود و کدهایی که مهندسان این شرکت برای مدیریت زیرساخت‌های آن استفاده می‌کردند به زبان ++C نوشته می‌شد که به لحاظ مدیریت کدها بیش از حد سخت و پیچیده بود و همین امر فرایند توسعه را کند می‌کرد. بنابراین تعدادی از مهندسان گوگل به نام‌های Robert Griesemer ،Rob Pike و Ken Thompson تصمیم به ساخت یک زبان برنامه نویسی جدید با تمرکز بر سادگی و عملکرد سریع گرفتند و زبانی را توسعه دادند که برای مدیریت و یادگیری آسان‌تر باشد. آن‌ها زبانی جدید به نام Golang را خلق کردند.
زبان برنامه نویسی Go در سال ۲۰۰۹ «منبع آزاد» (Open Source) اعلام و در سال ۲۰۱۲ به صورت عمومی منتشر شد. این زبان به دلیل سهولت در استفاده به سرعت در میان توسعه دهندگان و مهندسان به شهرت رسید. امروزه Golang یکی از محبوب‌ترین زبان‌های برنامه نویسی است.
برخلاف زبان‌های دارای «مدیریت نوع پویا» (Dynamic Type)، مثل جاوا اسکریپت و پایتون، مدیریت نوع داده در Go «ایستا» (Static Type) است. اجرای برنامه‌هایی که به صورت ایستا هستند، زمانی شروع می‌شوند که خطاهای آن‌ها رفع شود. در حالی که اجرای زبان‌های پویا مثل جاوا اسکریپت شروع می‌شود، حتی اگر خطا داشته باشند.
خالقان Golang، تمام قابلیت‌های منحصربفرد و عالی زبان ++C، به ویژه عملکرد بالای آن و ویژگی‌های امنیتی را استخراج و با سرعت بالای پایتون ترکیب کردند. این قابلیت‌ها و ویژگی‌ها به زبان Go امکان می‌دهند تا از چندین هسته سریع استفاده کند و در عین حال قادر به پیاده‌سازی «همزمانی» (Concurrency) نیز باشد؛ منظور از همزمانی، عملکرد چند وظیفه‌ای است؛ به عنوان مثال هنگامی که در حال مرور وب‌سایتی به صورت آنلاین هستیم، موارد زیادی به طور همزمان در مرورگر رخ می‌دهند. اگر لازم است محصولی که می‌سازید ناچار باشد چندین کار را همزمان انجام دهد، این امر باید با توسعه نرم افزار محقق شود. استفاده از بستر محاسباتی توزیع‌شده می‌تواند برای توسعه دهندگان بسیار جذاب باشد.
هر زبان برنامه‌نویسی مزایا و معایبی دارد که باعث می‌شود عده‌ای به سمت آن گرایش پیدا کنند و در مقابل عده‌ای دیگر از آن فراری باشند.
در کنار سریع و قابل درک بودن، گو زبان بسیار محبوبی از نظر مولتی تسکینگ است. این یعنی شما به طور همزمان می‌توانید چندین کار را با زبان گو پیش ببرید. پشتیبانی گوگل از این زبان به عنوان طراح اصلی نیز سبب شده توابع و متدهای بسیار کاربردی در آن لحاظ شود. اما همه ماجرا این نیست!
در کنار مزایا، بد نیست کمی از معایب زبان گو نیز بدانید تا با درک بهتری نسبت به انتخاب آن اقدام کنید.
اگر شما به دنبال یادگیری زبان جدیدی هستید و می‌خواهید زبان جدیدی را به مجموعه فناوری‌هایی اضافه کنید که در آن‌ها مهارت دارید، Golang انتخابی عالی به حساب می‌آید. دلایل زیادی برای یادگیری زبان Go وجود دارد. به عنوان مثال این زبان همه کاره است و برای زمینه‌های مختلفی از جمله سرویس‌های ابری، امنیت سایبری، توسعه بازی، توسعه سرویس‌های استریم و بسیاری از موارد دیگر استفاده می‌شود.
در ادامه ابتدا فهرستی از کاربردهای اصلی زبان Go ارائه شده :
ادامه روند توسعه زبان برنامه نویسی Go در آینده بیشتر به سمت خواسته‌ها و نیازهای برنامه نویسان پیش خواهد رفت. توسعه‌دهندگان زبان Go، آن را به گونه‌ای تغییر خواهند داد تا زبان Go بتواند نیازهای مخاطبانش را بهتر برآورده کند، تا توسعه آن را به عنوان یک نمونه انعطاف‌ناپذیر پیش ببرند. یکی از این موارد، Genericها بود که سرانجام پس از ملاحظات فراوان در مورد بهترین راه برای انجام این کار، به Golang افزوده شد. طبق نظرسنجی‌های انجام شده، کاربران Go از آنچه که این زبان ارائه می‌دهد راضی بودند، با این حال گولنگ همچنان فضای زیادی را برای بهبود دارد.
متخصص Go کسی است که درک اساسی‌ای از چگونگی استفاده و بهره‌برداری از الگوهای منحصر به فرد، ویژگی‌ها و سینتکس‌های گو دارد. تمرکز اصلی آن، توسعه بسته‌ها و برنامه‌های Go که مقیاس‌پذیر و قابل نگهداری هستند، است. اطمینان از این که این بسته‌ها و برنامه‌های گولنگ به خوبی مستند شده‌اند و پوشش تست معقولی دارند، از دیگر وظایف این شغل است. متخصص Go با هماهنگی با بقیه تیم، روی لایه‌های مختلف زیرساخت کار می‌کند. متخصصان Golang وظایف مختلفی بر عهده دارند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
در این بخش از مطلب زبان برنامه نویسی Go چیست به معرفی شرکت‌هایی پرداخته‌ایم که از زبان برنامه نویسی Go استفاده می‌کنند.
