HTTP
یا Hypertext Transfer Protocol، پروتکلی برای انتقال دادهها در وب است که مرورگرها و سرورها از آن برای ارتباط و ارسال اطلاعات استفاده میکنند. HTTP
پایه و اساس عملکرد وب است و در بسیاری از وبسایتها و برنامههای تحت وب به کار میرود.
متنباز و بدون وضعیت: پروتکل HTTP به صورت متنباز عمل میکند و نیازی به حفظ وضعیت ندارد. یعنی هر درخواست و پاسخ جداگانه انجام میشود و پس از ارسال پاسخ، اتصال قطع میشود.
درخواستها و پاسخها: در HTTP، مرورگر (یا کلاینت) درخواستهایی را به سرور ارسال میکند و سرور پاسخی به آن درخواست میدهد. این درخواستها میتوانند شامل دستورات مختلف مانند GET
، POST
، PUT
و DELETE
باشند.
پورتهای پیشفرض: به صورت پیشفرض، HTTP از پورت 80 استفاده میکند. در HTTP امن یا HTTPS
، پورت 443 بهکار میرود.
ساختار URL: URL یا آدرس وب برای دسترسی به یک منبع از قوانین خاصی پیروی میکند که شامل پروتکل (http://
یا https://
)، دامنه و مسیر منابع است.
نسخهها: پروتکل HTTP نسخههای مختلفی دارد، از جمله:
HTTPS
نسخه امن HTTP است که از پروتکل SSL/TLS
برای رمزنگاری اطلاعات استفاده میکند تا امنیت تبادل دادهها بین کاربر و سرور را تضمین کند.
یک درخواست HTTP شامل موارد زیر است:
پاسخ HTTP شامل موارد زیر است:
کدهای وضعیت در HTTP نشاندهنده نتیجه درخواست هستند:
HTTP به مرور زمان بهبود یافته و امنیت، سرعت، و کارایی بیشتری را برای وب فراهم کرده است.